Het spannende scenario

Gepost door Anoniem op 7 mei 2017

Dit scenario zit al maanden in mijn hoofd. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik niet elk puntje ervan heb minutieus voorbereid. Bewust. Ik wil wat ruimte voor improvisatie. Ik wil de mogelijkheid tot gekke, ongeplande dingen doen.

Ik sta voor haar huis. Ondertussen weet ik heel goed wanneer zij ongeveer gaat slapen. Dit nam enkele maanden in beslag, maar die worden vanavond beloond. Nu weet ik tenminste dat zij rond 22u30 zich naar haar kamer zal begeven. Haar kamer die zich net boven mij bevindt. Even voordien klim ik langs de carport naar boven. Die maanden waarin ik haar bespioneerde hebben me geleerd hoe ik het raam open krijg. Als een volleerd inbreker sta ik luttele seconden dan ook binnen.

Geheel volgens plan kruip ik in haar grote kleerkast. Daar is net genoeg ruimte om in te schuilen. Ademen lukt wat moeilijk aangezien ik een bivakmuts opheb. Dat moet wel. Ze kent me namelijk. Ze weet wie ik ben. Ik behoor tot haar vriendenkring.

22u35 lees ik op mijn horloge wanneer ik voetstappen hoor. Mooi op tijd betreedt ze de trap richting badkamer. Daar zal ze zich volgens haar routine klaarmaken om te slapen. Dit houdt in dat ze haar tanden poetst, d’r haren losmaakt en een nachtkleedje aantrekt.

Ik luister aandachtig naar de verschillende stappen die zich naar de regelmaat voordoen. Ze wijkt niet af van haar gewoonte vanavond. Heerlijk toch wanneer iets loopt zoals het hoort. Ongeduldig probeer ik stil te staan in de kast. De temperatuur binnenin is gestegen met een graad of vijf sinds ik er ben ingetrokken. Zweten doe ik niet vreemd genoeg. Wellicht concentreer ik me te hard om te kunnen zweten. Adrenaline voel ik daarentegen genoeg. Het stroomt door mijn aderen en giert lustig door mijn lijf. Mijn hart klopt in mijn keel. Even vrees ik dat mijn luide hartslag me zal verklappen.

Ze stapt de kamer binnen. Mijn handen zijn verbazend stil. Geen gebeef, geen getril. Ik ben er klaar voor. Maximum 10 stappen, zoveel heeft ze nodig om de kast te bereiken. Dat ik haar daar ijzig stil sta op te wachten weet ze niet. Althans dat vermoed ik, daar ga ik van uit. Anders blijft niets van het scenario nog over. En een plan B heb ik niet.

7 zijn het er dit keer. 7 stappen leiden haar tot de klink van haar grote kleerkast. Groot genoeg om een jongen als ik in te herbergen. Een jongen, nu nog, maar na dit ben ik een man. Een echte man. Meer dan een man zelfs, want hoeveel krachtpatsers, opscheppers en overdrijvers durven dit ook in de praktijk uit te voeren?

Ik heb niets bij de hand. Toch bijna niets. Alleen een rol plakband. Iemand leerde me om altijd licht te reizen en wat je leert trek je beter overal door. Wanneer de deur traag openschuift, zit er voor mij dus niets anders op dan haar bij de keel te grijpen. Alsof ik dat erg vind trouwens.

Mijn hand glijdt moeiteloos rond haar ranke nek. Nog voor ze beseft wat er gebeurt hangt een strip plakband rond haar lippen. Schreeuwen lukt niet meer. Nu niet en binnen enkele minuten nog steeds niet. Luttele tellen later schiet haar de situatie te binnen. Reflexmatig zwaait ze handen en benen als een wilde in de lucht. Vruchteloos alweer want als een volleerde zwarte-banddrager gooi ik haar op het bed zonder mijn houdgreep te verslappen. Deze bewegingen heb ik maanden aan een stuk ingeoefend. Nu loont het.

Zo goed als naakt ligt ze op het bed. Geheel machteloos met vragende, zoekende, smekende ogen. Wie ben ik, wat doe ik hier en of ik haar geen pijn wil doen, lees ik in haar blik. Wie ik ben dat hoeft ze niet te weten. Wat ik doe wordt steeds duidelijker. Ik voer mijn scenario uit. Daarbij is pijn van essentiële aard. Pijn hoort erbij.

Mijn ademhaling stokt, versnelt, vertraagt. Wat ik ook probeer ik krijg ‘m onmogelijk onder controle. Vreemd genoeg lijk ik de hele situatie weer wel onder controle te hebben. Ze ligt op het bed? Check! Benen wijd open? Check! Armen vastgebonden? Check! Mond dichtgeplakt? Check!

Ik ben opgewonden. Niet alleen mijn ademhaling is daarvoor een indicatie. Ik merk het ook aan alle haren op mijn lijf die recht staan. Kaarsrecht. De rillingen over mijn rug verraden ook veel. Geduldig speel ik mijn broek uit. De rits glijdt open en door gezwind aan de broekspijpen te rukken, ligt niet veel later mijn broek op de grond. Ze schreeuwt. Ze probeert te schreeuwen. Ze doet haar uiterste best om te schudden en zich zo te bevrijden.
Dat lukt haar niet. Nu niet, straks niet en wie weet helemaal nooit meer. Dat alles hangt van mijn goodwill af.

Onder een lapje stof voel ik iets knellen. Onder die boxershort van mij zit pure geilheid verborgen. Daaronder zit iets te verlangen. Gewetenloos en ongeduldig tot het vrij mag zijn ding doen. Ook zij heeft zo’n lapje stof. Zo’n boxershortje. Al verbergt dat van haar angst. Dat voel ik. Dat van haar hoopt niet aangeraakt te zullen worden. Ijdele hoop, want voor ik mij ontdoe van mijn ondergoed, grijp ik het hare. Zin om dat traagjes uit te spelen heb ik niet. Zin om het te laten zakken langs haar tegenspartelende knieën ook al niet. Met twee handen trek ik aan wat tussen mij en haar plekje ligt. Het scheuren maakt haar gek. Woest bijna. Alleen slaagt ze er nog steeds niet in zich vrij te spelen.

Geheel op dreef laat ik mijn hand tussen haar koude dijen glijden om met verstomming te moeten vaststellen dat haar lipjes kletsnat zijn. Maar… dat… betekent… dat… Geniet ze hiervan?

Heel even ben ik van de wijs gebracht. Heel even weet ik niet meer wat ik moet doen. Gelukkig heb ik het scenario niet minutieus voorbereid anders was ik nu beginnen flippen. Gelukkig herpak ik me en pak ik haar bij de haren. Terwijl ik haar nek een ruk naar achter geef, laat ik mijn tanden in haar vel verdwijnen. Zo hard bijt ik dat haar rozige nek nu rood kleurt, bloedrood. Ik lik de wonden die zijn ontstaan door mijn schijnbaar scherpe tanden. Staalhard geworden van verlangen duw ik mijn lid tussen haar benen. Ze mompelt. Het lijkt alsof ze zich heeft neergelegd bij de situatie. Alsof ze zich bij haar lot heeft neergelegd. Alsof ze het aanvaardt zo meteen genomen te zullen worden, gemolesteerd, verkracht.

Ik glijd in haar naar binnen. Snel en behendig bevindt mijn keiharde zich in geen tijd diep in haar vanbinnen. Mijn ene hand grijpt naar haar kont. De andere haar borst. Ik knijp in beide met zo’n intensiteit dat ze terug een poging onderneemt om te schreeuwen. Terwijl ze moedeloos spartelt, ontstaat een cadans waarin we ons bevinden. Mijn lul duwt tegen haar vaginawand en haalt haar open. Haar lippen schreeuwen, worden kletsnatter dan daarnet en maken me gek. Gekker dan daarnet.

Ik kom, spuit en schreeuw het hele huis bij elkaar. Zij ook. Dat probeert ze toch. Ik ruk de plakband van haar mond. Ze ligt stil. Muisstil. De hele tijd is ze nog nooit zo stil geweest. Een paar minuten later probeert ze iets te zeggen, te fluisteren.

Ik rijk dichter naar haar toe. Leg mijn oor tegen haar mond. Ze zegt me iets, fluister me iets toe. “Dank je lieve schat,” zegt ze, “dat je dit voor mij wou doen.”

Andere geile sex verhalen:

1. Spannende Bondage
2. Sarah’s spannende avontuur
3. Sarah’s spannende avontuur
4. Spannende momenten op het station

Categorie: Tieners
Tags: verkracht